BANA BİR İŞARET GÖSTER
Bugün sizlere Kibariye takma adını verdiğim bir arkadaşımızın başından
geçen bir hikâyeyi anlatmak istiyorum. İyi okumalar.
Kibariye ve 3 arkadaşı lise son sınıfın sıkıcı derslerinden birinde yine
bunalıp sınıfta ne hikmetse cin çağırmaya karar verir. Öncelikle soldan sağa
doğru bir daire şeklinde alfabeyi yazdıkları, daha sonra da soldan aşağıya
doğru numaraları sıraladıkları ufak bütçeli bir büyücü masası gibi düzeneği
kurduktan sonra işe koyulan bu grup, cin çağırmak için söylenmesi gereken
seremoniyi başlatırlar.
-
Eyyy Cin,
geldiysen bir işaret göster!
Dördünün de
parmaklarını koydukları şişe kapağının altından ufak bir hareketlenme gelir.
Hepsi birbirine korku dolu gözlerle bakar, bakar ama ellerini kaldırmaya da
cesaret edemezler ve devam ederler. Sordukları her soru sonrası olumlu ya da
olumsuz yönde hareket eden şişe kapağının bu hareketi bu dört kişilik grubun
birbirine; “Sen yapıyorsun!”, “Kim hareket ettiriyor gerçekten komik değil!”
tarzı şeyler söylemesine neden olur.
-
Kim
yapıyorsa yapmasın lütfen! Tuğba bence sen yapıyorsun!
-
Hayır ben
yapmıyorum bence Kibariye yapıyor!
-
Ben
inanmıyorum bile kızım bence hepsi sizin işiniz.
Gerçekten Kibariye bu
duruma ve gelen cine inanmamıştır, arkadaşlarının hareket ettirdiğini
düşünüyordur. Devamlı “Geldiysen bir işaret göster o zaman!” deyip dalga
geçmekte, gülmektedir. Teneffüsün bitmesi ile bu cin çağırma ritüeli de son
bulur. Aynı gün okul sonrası dershaneye geçen Kibariye, dershaneden eve oldukça
geç vakitte dönüyordur. Evi ile dershane arasındaki bütün bir yolu, bir adamdan
“Güzelim, hey, bir baksana!” tarzı laflar yiyerek teper. En son apartmanının
kapısından içeri gireceği sırada ona laf atan adam Kibariye’yi kolundan tutup
kendine çevirir ve “Bugün işaret göster deyip deyip duruyordun, al sana işaret.”
der ve gider.
Yorumlar
Yorum Gönder